ÖZ

Resmi rakamlara göre, 2018 yılı itibariyle, Türkiye'de üç buçuk milyonu aşkın Suriyeli göçmen bulunmaktadır ve Türkiye en fazla Suriyeli göçmen barındıran ülke konumundadır. Türkiye’de şehir merkezlerine yerleşmiş olan Suriyeli ailelerin bireyleri yetersiz barınma ve çalışma koşulları ile birlikte, günlük yaşamlarında iletişim sorunları ve yeni yerleşmiş oldukları kente adaptasyon problemleri yaşamaktadır. Evlerinden uzak, yeni bir yaşam inşa etme sürecinde, gelecek kaygısı içinde yaşayan Suriyeli ailelerin çocuk olan bireyleri için de durum farklı değildir. Çalışmada, yoğun şekilde Suriye’den göç almış illerden biri olan Mersin ili kent merkezine yerleşmiş beş Suriyeli anne ve onların çocukları ile nitel görüşmeler gerçekleştirilmiştir. Suriye’den Türkiye’ye zorunlu göç etmek durumunda kalmış olan Suriyeli ailelerin çocuklarının aile, okul, arkadaşlık ilişkilerine ve ev algılarına ilişkin ambivalans duyguları ve deneyimleri, ilişkisel sosyolojik bir bakış açısı ile değerlendirilmiştir. Çalışmanın bulguları, Suriyeli çocukların aile ve sosyal ilişkilerinde pasif alıcılar konumunda olmadıklarını ve ailelerinin baş etme stratejilerini artırma, kardeşlerini destekleme, ebeveynlerine Türkçe öğretme ve ailenin sosyal ağlarını ve etkileşimlerini genişletme konularında aktif rol aldıklarını ortaya koymaktadır.

ABSTRACT

A RELATIONAL SOCIOLOGICAL ANALYSIS OF AMBIVALENCE ON FAMILY AND SOCIAL RELATIONSHIPS OF SYRIAN CHILDREN IN MERSIN

According to the official figures, by year of 2018, there are more than three and a half million Syrians in Turkey which has the highest number of Syrian immigrants. The Syrians, who have settled in city centers in Turkey, are experiencing inadequate housing and working conditions as well as communication problems in everyday life and adaptation problems to the social life of the city they have settled. These families and their children live in the future worry in the process of building a new life away from their homes. In the study, qualitative interviews were carried out with five Syrian mothers and their children who have settled in the city center of Mersin province, which is a city with one of the highest number of immigrants from Syria. The ambivalence feelings and experiences of the interviewed Syrian family members with respect to their family, school, friendship relations and home perceptions were discussed from a relational sociological approach. Findings of the study show that Syrian children are not passive recipients in their family and social relationships and they take an active role in increasing the coping strategies of their families, supporting the other siblings, teaching Turkish to their parents, and expanding the family’s social networks and interactions.